Do największych osiągnięć Laskera w grze praktycznej należy zaliczyć zwycięstwa w wielkich turniejach w Londynie (1899), Petersburgu (1896 i 1914), Nowym Jorku (1924). W 1921 roku stracił tytuł mistrza świata w meczu przeciwko Capablance.

Lasker był znany ze swoich psychologicznych metod gry. Czasami wybierał posunięcia teoretycznie słabsze, które miały na celu uśpić czujność przeciwnika. Do kanonu szachów przeszła słynna partia Lasker – Bauer ( Amsterdam 1889), w której Lasker poświęcił dwa gońce i doprowadził partię do zwycięstwa. Jego nazwiskiem nazwano również kilka wariantów szachowych debiutów, np. wariant Laskera w gambicie hetmańskim.

Lasker miał ponad 50 lat, kiedy przegrał mistrzostwa świata z Capablanką.  Potem wycofał się z poważnej gry w szachy.